Reproducties van ansichtkaarten
Verhalen bij ansichtkaarten

Quiévrechain 1967

Tekst © Rob Hoen

Quiévrechain is een plaatsje niet ver van Valenciennes, dat zijn glorie ooit ontleende aan de aanwezigheid van de drukke grensovergang tussen België en Frankrijk. Maar met het gereedkomen van de A2 tussen Parijs en Brussel in 1972, neemt zijn betekenis als passage tussen de twee landen snel af. Parallel aan het verdwijnen van het drukke, doorgaande verkeer, neemt ook het economische belang van het stadje snel af. In de jaren zeventig slaat de oliecrisis ook hier heftig toe.

locater-quievreciainWas de stad eerst nog één grote werkplaats met de voor deze streek traditioneel sterk vertegenwoordigde, maar verouderde metaal- en glasindustrie, de arbeiders verlaten nu het stadje op zoek naar emplooi elders. Anders zullen ze veroordeeld worden tot langdurige werkloosheid. Krimp: dat is voortaan het sleutelwoord dat staat voor Quiévrechain.
Het stadje weet zich nu te onderscheiden door de jaarlijkse bierfeesten en de 24 uurs (non-stop) wielerkoers van Quiévrechain. Elk jaar in de maand juni. Dat is misschien ook wel het tijdstip dat deze ansicht gemaakt is. Op de ansichtkaart is nog niets van de teloorgang van Quiévrechain te zien.

quievrechain-luchtfoto-web-1120

We kijken vanuit het Franse Quiévrechain naar het Belgische Quiévrain. Een Parijse Citroën DS Pallas passeert de grens in zuidelijke richting; de chauffeur heeft zijn arm achteloos op het portier liggen. Hij heeft nog ruim tweehonderd kilometer te gaan voor hij in Parijs zal zijn. Hij laat de douaniers achter in de blauwe walm van z’n auto. De grensovergang bij Quiévrechain is een toonbeeld van welvaart. Er zijn volop winkels langs de grensstraat waar passanten snel inkopen kunnen doen, voor ze de douane passeren. Gaan we nu kijken op de plek waar destijds deze ansichtkaart gemaakt is, dan is de romantiek helemaal afwezig. De talrijke cafés en restaurants zijn verdwenen, behalve de tabakswinkels. Die zijn nog een restant uit de tijd dat de verschillen in tabaksaccijns het interessant maakten om even de grens over te wippen voor een goedkope slof SAMYN-400sigaretten. Maar ook de douaniers, die toentertijd hun handen vol hadden aan de tabaksmokkel, ze zijn er niet meer. Er is geen reden meer om even te stoppen, de spanning is weg.
Er bestaat één bekende Quiévrechainois. Dat is José Samyn, een wielrenner die medio jaren zestig bescheiden triomfen vierde in Franse en Belgische wielerwedstrijden. Oud is ie niet geworden. In 1969 komt hij ten val in een Belgisch criterium, raakt in coma en sterft drie dagen later, 23 jaar oud. Op een of andere manier maakt dat Quiévrechain nog tragischer dan het al is. Samyn was een groot bewonderaar van Raymond Poulidor, van wie hij verwacht dat hij de Tour de France van dat jaar gaat winnen. Een voorspelling die overigens niet uit zou komen. Maar 1967 is wel het jaar dat Samyn één etappe in de Tour wint en op de zeventiende stek van het eindklassement eindigt! Die etappewinst van toen zijn dan tegelijk de enige bewegende beelden die er van hem zijn. Ik ben toch blij dat ik vandaag in Quiévrechain ben geweest.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste Souvenirs