Noirmoutier-en-l’Île 1955

Tekst: © Rob Hoen

Het is een zondag in augustus 1955. Alle auto’s met toeristen verlaten met gezwinde spoed het plaatsje Noirmoutier-en-l’Île aan de Franse Atlantische kust na een dagje zee en zon. Het zal weer snel vloed worden en dan kun je maar beter niet op de Passage du Gois staan. Anders is het lang wachten op het laagtij om eraf te komen.

Het gamma van Citroën omvat begin jaren vijftig slechts twee modellen: de 2CV en de Traction Avant. Door de Tweede Wereldoorlog stond alles in het teken van de oorlogsindustrie en heeft de ontwikkeling van de Franse personenauto-industrie stil gestaan. Het Plan-Pons, dat de naoorlogse Franse auto-industrie moet herstructureren, laat geen extravagantie op automobielgebied toe. Het plan schrijft voor wie wat mag produceren. Citroën mag met de Traction Avant de topklasse auto’s maken, Renault en Peugeot de middensegment en Simca en Panhard de goedkoopste klasse bouwen. Renault is na de oorlog genationaliseerd. Eenvoud en soberheid is troef. Frankrijk verkeert in het tijdperk van de wederopbouw.
Maar aan de horizon gloort een revolutie op autogebied: de Citroën DS zal in 1955 het daglicht zien. Frankrijk zal zijn industriële vermogen demonstreren aan de wereld en de DS gaat het straatbeeld in West-Europa definitief veranderen. Maar voor dit moment werken journalisten van l’ Auto-journal aan de grootse onthulling van La Bombe Citroën, twee weken voor de Parijse autosalon van 1955.
Ondertussen heeft de kleine jongen in de Traction Avant zojuist de dag van zijn leven gehad. Vanuit Poitiers is hij ’s morgens met papa en mama vertrokken voor een dagje naar het strand. Nog met het zand tussen zijn kleren en plakkerige vingers van de Orangina zal hij een uurtje of wat op schoot van mama op de voorbank van de Traction zitten, voor hij weer thuis is. Intussen schalt krakend uit de buizenradio de muziek van Charles Trenet: La mer, Les a bercés, Le long des golfes clairs, Et d’une chanson d’amour, La mer, A bercé mon cœur pour la vie. Mama is content en gelukkig. Papa steekt een nieuwe Gauloises Maïs op en zijn gedachten gaan uit naar het moment dat hij de eerste Citroën DS in het straatbeeld zal zien.
Misschien denkt die jongen vanachter de voorruit nu nog, op dit moment ergens in een Frans verzorgingstehuis, terug aan die onvergetelijke dag van toen; de kleuren komen terug uit vervlogen tijden. En die Traction, die heeft misschien wel een tweede leven gekregen bij een Nederlandse of Franse liefhebber, of is in z’n laatste jaren als donor vergaan tot een vormeloze hoop roest op een Franse sloperij.

[ezcol_1half]

[/ezcol_1half] [ezcol_1half_end]

[/ezcol_1half_end]